01 marca 2024 18:03 | Aktualności
Żołnierze Wyklęci
W dniu 1 III 2024 r. w SP w Uszczynie miał miejsce okolicznościowy apel poświęcony pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Uczniowie dowiedzieli się, kim byli „Żołnierze Wyklęci”, o co i z kim walczyli oraz jak ta walka ostatecznie się skończyła.
3 II 2011 r. Sejm uchwalił ustawę o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Tego dnia w 1951 r. w mokotowskim więzieniu komuniści strzałem w tył głowy zamordowali przywódców IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość – Łukasza Cieplińskiego i jego towarzyszy walki żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego.
Żołnierze Wyklęci do końca wierzyli w możliwość przywrócenia po wojnie niepodległej Polski w granicach sprzed 1939 r. Nigdy nie pogodzili się z postanowieniami Wielkiej Trójki, które dotyczyły przyszłości powojennej Polski nie niepodległej, ale zależnej od ZSRR. Nie byli zdrajcami, kolaborantami, tymi, których mamy po wsze czasy wyklinać. Ci młodzi ludzie nie zamierzali zaakceptować „nowego komunistycznego ładu”, walczyli o wolną i niepodległą Polskę.
Żołnierze wyklęci przez komunistyczny system, nie złożyli broni. Poszli do lasu bronić miejscowej ludności przed kradzieżami, gwałtami i bezprawiem przedstawicieli nowej władzy. Powojenna konspiracja niepodległościowa była najliczniejszą formą zorganizowanego oporu społeczeństwa polskiego przed narzuconą siłą i podstępem władzą komunistyczną. W 1945 r. działało bezpośrednio 150 – 200 tysięcy zakonspirowanych bojowników o wolną Polskę.
Przez całe lata PRL-u nazywano Ich „zaplutymi karłami reakcji”, „faszystami”. Walcząc ofiarnie w obronie najwyższej wartości, jaką była Niepodległość Ojczyzny wielu z Nich poległo z bronią w ręku. Inni zostali zamęczeni przesłuchaniami i torturami w więzieniach. Pozostali w pokazowych procesach byli skazywani na karę śmierci.
Spośród wielu walczących o prawdziwą wolność wymienić należy m.in. płk. Jana Rzepeckiego, płk. Franciszka Niepokólczyckiego, rotm. Witolda Pileckiego, gen. Augusta Emila Fieldorfa „Nila”, Zygmunta Szendzielorza „Łupaczkę”, Danutę Siedzikównę „Inkę” i wielu innych.
Za koniec ich zbrojnego oporu uznaje się datę zastrzelenia sierż. Józefa Franczaka 21 października 1963 r. Był on ostatnim poległym w boju partyzantem podziemia poakowskiego na terenie Polski. W polskiej konspiracji, spędził łącznie 24 lata (1939-1963).
